Content Stats & Analytics for @sajedeh.vadudi

ساجده ودودی | طرحواره درمانگر
@sajedeh.vadudi

22,508 followers

پیرزن غرغرو مغزش را با خودش آورده بود جلسه .. دستم را زده بودم زیر چانه ام گوش می کردم .. یک دفعه سکوت کرد .. گفت هستید؟گوش می دید؟ گفتم با تمام وجود .. گفت فکر کردم از بس غر زدم دیگه گوش نمی کنید .. گفتم پس‌می دونی داری غر می زنی .. گفت آره.. گفتم پس می دونی وقتی غر می زنی همه چیز رو وارونه ترجمه می کنی ؟ نخواسته بهت که بگوید «بیشتر دوستم داشته باش.» یا نخواسته که برایت بگوید «نزدیک‌ترم باش.» نخواسته بوده هیچ‌کدام از این جمله‌های معمولی ردوبدل‌شونده بین دو نفر را برایت بگوید. در عوض با غمِ مبهمی که از روزنه‌های قلبش به چشم‌هایش رسیده بوده، برایت گفته : «این روزها من را صبوری کن.» گفتم ادعای دوست‌داشتن و دلتنگ‌شدن و خواستن را همه بلدند؛ صبوری‌کردن کارِ هنرمندانه‌ای است که آدم‌ها از آن شانه خالی می‌کنند. خواسته بگوید تو نقش هنرمندِ صبورِ این قصه باش؛ اما نگفته.. همه حرفش را خلاصه کرده توی سه‌تا کلمه و برایت نوشته: «صبوری‌‌ام کن عزیزم» گفتم حالا هرچقدر هم‌ که آدمی تلاش کند جان و تنش را همان‌طور که هست دوست داشته باشد یا به‌عبارت دیگر، از درونْ برای خودش دوست‌داشتنی باشد، اما از یک‌جایی به‌بعد باید دیگریِ همچون آینه‌ای هم باشد که او را بابت دوست‌داشتنی‌بودنش خاطرجمع کند. آدمی تنهایی از عهدهٔ دوست‌داشتنِ خودش برنمی‌آید؛ برای همین است که برای آن میلِ بودنْ در کنار دیگری، همیشه باید پاسخی وجود داشته باشد که بیاید و بماند و بگوید: «می‌دانم که خودت را با همهٔ این زخم‌ها و روشنایی‌ها دوست داری، اما من هم با همهٔ این زخم‌ها و روشنایی‌ها به‌مهر دوستت دارم.» و به قول محمود دولت آبادی آدم به آدم است که زنده است. آدم به مهر و دوست‌داشته‌شدن توسط دیگری است که به خودش عمیقاً مهر می‌ورزد. گفتم خورشید باش ولو که جهان یک نفر را روشن کنی . بگذار آنچه از تو می رسد روشنایی باشد .. گفت چه خوب که هستید .. گمونم هم قند تو دلِ من آب شد هم خودش! #دِلم_نوشت #ساجده_ودودی