Content Stats & Analytics for @film.psychology

صادق ثابتی
@film.psychology

13,109 followers

فیلم: Past Lives کارگردان: سلین یانگ محصول: ۲۰۲۳ کره جنوبی فیلم خوب و ساده ای است. کم تحرک است و بی فراز و فرود. اما دو سه میزانسن کوتاه دارد که برای رسیدن به فرم کافی است. یک قصه ی ملودرام که داستان عشق و عاشقیِ نوجوانی است. دختر و پسر کوچکی که عاشق هم اند، به دلیل مهاجرت خانواده دختر، یک روز بعد از مدرسه از هم خداحافظی سردی می کنند. این خداحافظی بر سر یک دو راهی اتفاق می افتد که در آن دختر از مسیری که پله دارد بالا می رود. این یعنی دختر قرار است مسیر پیشرفت را طی کند. و پسر در همان مسیر مستقیم خود تا سال‌های بعد هم می رود. او در کره می ماند و دختر به آمریکا می رود. «زندگی های پیشین» استعاره از تغییرات انسان در طول زندگی است. فیلم بر روی یک نکته تاکید می کند. «یین و یانگ». نیروهای مکمل نر و ماده در جهان. مثل روز و شب یا سرما و گرما. دختر در آمریکا ازدواج می کند. شوهرش هم مثل خودش نویسنده است و دختر قرار است آرزوی بردن جایزه ادبی اش محقق شود. پیشرفت، همان منطق یا شاید نیروی نرینگی باشد. و جوان عاشق کره ای، همان عشق یا نیروی مادینگی. پسر عاشق بعد از سال‌های زیاد برای دیدن عشق کودکی اش به آمریکا می رود. دیوار بتنی در زمینه هیچ دریچه ای ندارد. اما دیوار بتنی بچگی شان پر از دریچه بود که از طریق آنها همدیگر را پیدا می کردند. پس از دیدار دختر به خانه می رود. او در خانه انگلیسی صحبت می کند. شوهر از او می پرسد آیا هر کس دیگه ای می توانست جای من باشد؟ و دختر به او می گوید بهرحال اینجا تهش است، در آغوش تو و جایی که قرار است باشم. اما شوهرش حرف جالبی می زند. می گوید تو فقط در خواب کره ای حرف می زنی! این یعنی همان نیروی ناخودآگاه که پیوند میان کودکی و حالش است. تعادل بین عشق و منطق. او هردو را برای رسیدن به تعادل باید داشته باشد. برای همین در صحنه ی آخر با آن انتظار طولانی بیننده برای بوسیدن دختر و پسر عاشق به هنگام خداحافظی، بوسه تلف می شود تا عشق بماند و این همان نقطه ی قوت فیلم است. حتی در میزانسن هم این تکامل اتفاق می افتد و به هنگام خداحافظی پایانی، پلانی از بچگی چیده می شود که دختر از همان پله هایی که در کودکی بالا رفته، برای خداحافظی به پایین برمی گردد. #سینمای_کره #تحلیل_روانشناختی #نقد_فیلم #صادق_ثابتی